روایت صانعی از بی توجهی ها به حوزه تجهیزات پزشکی
نشست خبری فدراسیون اقتصاد سلامت با تمرکز بر بررسی برنامه هفتم توسعه، صبح امروز برگزار شد
به گزارش آیمد90 ابوالفتح صانعی نائب رئیس فدراسیون اقتصاد سلامت در نشست خبری، موضوعات مدنظر خود را در ده محور مهم دسته بندی کرد و گفت:
1- بخش عمده ای از تامین تجهیزات پزشکی در کشور توسط بخش خصوصی تامین می شود اما دولت، نظرات بخش خصوصی را در چرخه سیاست گذاری چندان در نظر نمی گیرد. یا اینکه ما در جلسات متوجه می شویم که تصمیمات از قبل اتخاذ شده است. حیف است که از این همه تجربه و دانشی که نزد تشکل های تخصصی به مرور زمان گردآوری شده، در فرآیند سیاستگذاری ها بهره برداری نشود.
2- مدت زمان تسویه مراکز درمانی با شرکت‌های تجهیزات پزشکی به بیش از ۸ تا ۹ ماه رسیده است و این تاخیر برای بسیاری از فعالان اقتصادی، طاقت فرساست.
3- در برنامه هفتم توسعه، برنامه ریزی شده که بازای هر هزار نفر دو تخت بیمارستانی داشته باشیم و فرض بر این است که وضعیت فعلی ۱.۸ است و این دور از ذهن نیست که از ۱.۸ به ۲ برسیم ولی واقعیت این است که وضعیت فعلی ۱.۵ تخت به ازای هر هزار نفر است. ( معاون درمان وزارت بهداشت: در حاشیه شهر تهران ۲۵۰۰ تخت و ۵ میلیون نفر جمعیت دارد و سرانه تخت بیمارستانی ٠.۵ است که این میزان سرانه نامطلوب است.) ضمن اینکه فرسودگی وسایل و تجهیزات را هم باید در نظر بگیریم. بنابراین با توجه به شرایط فعلی، از ۱.۵ به ۲ رسیدن، فاصله ی زیاد است و رسیدن به این شاخص دور از دسترس است مگر اینکه توجه ویژه ای به این بخش صورت گیرد.
4- در برنامه هفتم، صادرات یک میلیارد دلاری هدف گذاری شده ولی رسیدن به این هدف هم دور از ذهن است چرا که در تامین بازار داخلی به شدت مشکل داریم.
5- به عنوان نمونه باید عرض کنم که یکی از مهمترین مشکلات تامین کنندگان اقلام تجهیزات پرشکی، تامین نقدینگی است. تا این نقدینگی فراهم نشود، توسعه صادرات بی معناست
6- توجه داشته باشید که توان تولید ما، بیشتر متمرکز بر کالاهای جنرال و نیمه تخصصی است و ظرفیتی که برای تولید داخل وجود دارد، حدود یک‌میلیارد دلار است. بنابراین بر اساس وضعیت موجود و مشکلات فعلی، ظرفیت صادرات را باید حدود دویست میلیون دلار بدانیم مگر اینکه همه مشکلات و دست اندازهایی که پیش روی صنعت تجهیزات پزشکی قرار گرفته، با یک عظم واقعی برطرف شود.
7- در بحث قیمت گذاری، مقاومت هایی در سازمان غذاودارو وجود دارد. به نظر می رسد که سازمان های دیگر ، نسبت به هزینه های مترتب بر تولید و تجارت، به خصوص با وجود مشکلات داخلی و نیز مشکلات ناشی از تحریم ها، توجیه شده اند ولی در سازمان غذاودارو، اینگونه نیست.
8- این حجم از سختگیری در قیمتگذاری، موجب کاهش سرمایه گذاری در حوزه تجهیزات پزشکی می شود که در ادامه می تواند بازار را با کمبود کالایی روبرو سازد.
9- حذف ارز ترجیحی اقلام تجهیزات پزشکی در دستور کار قرار دارد که این به نوبه خود خوب است ولی نکته ای که وجود دارد این است که این کار باید با شیب ملایم انجام شود. حوزه درمان پول و بودجه کافی ندارد که بتواند تجهیزات گران را خریداری کند.
10- در خصوص نوار تست قند خون که یارانه ارزی دریافت می کند و همچنین در رابطه با سایر ملزومات پزشکی، اگر قرار است به سمتی برویم که پخش های رسمی وارد توزیع اقلام عمومی ملزومات پزشکی شوند، باید اقتصادی بودن این فرآیند در نظر گرفته شود و حدود بیست درصد برای پخش ها مارژین در نظر گرفته شود. ضمن اینکه سود فعلی توزیع کنندگان هم اقتصادی نیست و کفایت بقای این مراکز را نمی کند و باید مورد تجدیدنظر قرار گیرد.
